თითოეულ ადამიანს აქვს გარკვეული ცხოვრებისეული ღირებულებები და პრიორიტეტები. ზოგიერთი მათგანი საკმაოდ ტიპურია, სხვები შედარებით იშვიათია. ამავდროულად, ამ ღირებულებების ანალიზი საშუალებას გვაძლევს ბევრი რამ თქვან ადამიანზე.
მრავალ სწავლებაში ითვლება, რომ ადამიანი შედგება სხეულისგან, სულისგან და სულისგან. ამის შესაბამისად ხდება ადამიანური ფასეულობების გაზიარებაც. ზოგიერთი მათგანი მიზნად ისახავს მხოლოდ სხეულის მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებას, მეორე მიზნად ისახავს სულის დასამშვიდებლად და მოსაწონად, მესამის ამოცანაა ადამიანში სულიერი პრინციპის შემუშავება.
ამ დაყოფის საფუძველზე შეიძლება გამოიყოს სამი კატეგორიის ადამიანი. ზოგისთვის სწორედ სხეულის სიამოვნებაა ყველაფრის საზომი. გემრიელი საჭმელი, სასიამოვნო ძილი, გრძნობადი სიამოვნება მათი ცხოვრების საფუძველს წარმოადგენს. ასეთი ადამიანების ინტერესები შემოიფარგლება სხეულის საჭიროებების ვიწრო წრით, ბუნებით ისინი, როგორც წესი, ხარბი, შურიანი, სიმდიდრისა და ფუფუნებისკენ ისწრაფვიან.
სულიერ ადამიანებს აქვთ უკეთესი ორგანიზაცია. ყველაფერი, რაც უნივერსალურ ღირებულებებად ითვლება, სრულად შეესაბამება მათ საჭიროებებს; ადამიანთა აბსოლუტური უმრავლესობა ამ კატეგორიას მიეკუთვნება. მათთვის მნიშვნელოვანია სიყვარული, ოჯახი, მეგობრობა, კარგი ურთიერთობა და ა.შ. და ა.შ. ისინი საკუთარ თავს ყველაზე მნიშვნელოვანს პოულობენ იმაში, რაც მათ გარშემოა, რაც მათთვის ახლო და ძვირფასია.
სულიერი ხალხი განსაკუთრებულ კატეგორიას წარმოადგენს. მათ შესახებ ხშირად ამბობენ, რომ ისინი ამქვეყნად არ არიან. მათ არ იზიდავს ხალხის უმეტესობისთვის ნაცნობი სიხარული და სიამოვნება, ისინი შორს არიან ამქვეყნიური სიამოვნებისგან. ამ ადამიანების ინტერესები სულ სხვა დონეზეა - სულიერი. მათ კარგად ესმით სხვა ადამიანების, ისინი სრულყოფილად ერკვევიან ადამიანის მოტივაციაში. შემთხვევათა აბსოლუტურ უმრავლესობაში ასეთი ადამიანები თავშესაფარს პოულობენ კონკრეტული რელიგიის მიმდინარეობაში - კერძოდ, ისინი ხდებიან მღვდლები ან ბერები.
ამ დონეზე ადამიანი სამყაროს სულ სხვაგვარად უყურებს. იგი მას უფრო ღრმად, უფრო მოცულობით ხედავს, მას აქვს წვდომა ჩვეულებრივი ადამიანის თვალიდან დაფარული მიზეზებისა და შედეგების ხედვაში. ეს ის ხალხი იყო, ვისაც ნებისმიერ დროს პატივს სცემდნენ წმინდანს, მათ დახმარებისა და რჩევისთვის მიმართავდნენ. უარყვეს ჩვეულებრივი ამქვეყნიური ფასეულობები, მათ მათთვის სულიერი ფასეულობები იპოვნეს, რომლებიც ერისკაცისთვის ხშირად სრულიად გაუგებარი იყო. ამ დონეზე ადამიანი განსაკუთრებით მწვავედ აცნობიერებს თავის არასრულყოფილებას, მისი მთავარი მიზანი ღმერთისკენ სწრაფვაა. აცნობიერებს, რომ ღმერთთან ბინძური სულით მოსვლა არ შეიძლება, ასკეტი ყველა ღონეს ხმარობს სულის გაწმენდისგან ჭუჭყისა და ვნებებისგან.
ადვილი მისახვედრია, რომ არ არსებობს ერთი უნივერსალური ღირებულება, რომელიც შეძლებდა ყველა ადამიანის გაერთიანებას. ამას შეიძლება სიყვარული ეწოდოს, მაგრამ ვინმესთვის ეს მხოლოდ ცარიელი ფრაზა იქნება. ამიტომ თითოეულმა ადამიანმა დამოუკიდებლად უნდა აირჩიოს რა და როგორ იცხოვროს.
