ნათესავები, მეგობრები, რომანტიკული პარტნიორები - ხალხი მათ მონატრებას განიცდის. საინტერესოა, რომ ადამიანი შეიძლება ყოველთვის არ იცოდეს ამ გრძნობების მიზეზების შესახებ.
მარტო ყოფნის ჩვევა და შიში
ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული მიზეზი, რომ ხალხს არა მხოლოდ სხვა ადამიანები, არამედ სხვადასხვა ადგილები და საგნები ენატრება, ჩვევის გამოა. ასე იქმნება ადამიანის ფსიქიკა სტაბილურობისკენ სწრაფვისკენ. ამიტომ, როდესაც ადამიანი ხედავს ვინმეს ყოველდღე ან რეგულარულად, ელაპარაკება მასთან, ერთად ატარებს დროს, იგი ეჩვევა მას. და თუ რაიმე მიზეზით ეს კომუნიკაცია დიდი ხნით წყდება ან სამუდამოდ წყდება, გაუქმების მსგავსი რამ იქმნება, ადამიანი გრძნობს სიცარიელეს საკუთარ თავში - ბოლოს და ბოლოს, ეს სივრცე ვიღაცამ დაიკავა.
ადამიანები, განსაკუთრებით ისინი, ვინც მიჯაჭვულობას იწვევენ, შეიძლება სამსახურიდან გათავისუფლების შემდეგ გარკვეული დროით გრძნობდნენ არასასიამოვნო გრძნობას და ენატრებათ ის კოლეგებიც, ვინც არ მოსწონთ, მაგრამ შემდეგ მათ სიხარულით ივიწყებენ. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ არ არის აუცილებელი გქონდეს სიყვარული ან სიმპათია ვინმეს მონატრებისთვის.
გარდა ამისა, სხვა ადამიანებთან ურთიერთობა ხშირად გეხმარებათ მარტოობის შეგრძნებაში. ადამიანს, რომელიც მიჩვეულია საკუთარი ცხოვრების და გამოცდილების დეტალების ვინმესთვის გაზიარებას, საკუთარ თავთან მარტო ყოფნაც კი, შეუძლია მასთან გონებრივი დიალოგის წარმართვა. მოულოდნელი განშორების შემთხვევაში, მან შეიძლება მოულოდნელად თავი მარტოსულად იგრძნოს.
მრავალფეროვნებისკენ სწრაფვა
კიდევ ერთი მიზეზი არის ის, რომ ადამიანები ავსებენ და ავსებენ ერთმანეთის ცხოვრებას სხვადასხვა საგნით, რისი მოტანაც მხოლოდ მათ შეუძლიათ, მათი ინდივიდუალურობის გამო. ყველა განსხვავებულად ფიქრობს და იქცევა და რაც არ უნდა მსგავსი იყოს ორი ადამიანი, ორი ადამიანი არ ჰგავს ერთმანეთს. ამიტომ, ბუნებრივია გამოტოვოთ სიახლე და მრავალფეროვნება, არაპროგნოზირებადი, რომელსაც სხვები აცოცხლებენ.
სიყვარული ან დამოკიდებულება
დაბოლოს, ვინმესთან ღრმა სიახლოვის გრძნობა და სიყვარული - თქვენი შვილის, მშობლის, ძმის ან დის, მეუღლის, მეგობრის მიმართ, ანუ მოწყენილობას გრძნობთ. როდესაც ადამიანი სხვისი ცხოვრების ნაწილია და პირადი ბედნიერების ერთ-ერთი ფაქტორია. ასეთ შემთხვევებში, ხალხს სურს იცოდეს სად არიან მათი ახლობლები, როგორ ატარებენ დროს, მათ სურთ იზრუნონ მათზე და მიიღონ ამის სანაცვლოდ.
ამასთან, ასეთი გრძნობები არ უნდა აგვერიოს ვინმესთან დამოკიდებულებაში. ამ შემთხვევაში ადამიანი არის ეგოისტი და უფრო მეტად ფიქრობს საკუთარ თავზე. როდესაც ის მოწყენილია, ის გრძნობს თავს დაქვემდებარებაში და წუხს იმაზე, თუ როგორ მოქმედებს მასზე ეს განშორება, ხოლო გაცილებით ნაკლებად ადარდებს ის, თუ როგორ მოქმედებს მოსიყვარულე ობიექტი. ასეთ ადამიანს შეიძლება მოწყენილობა ჰქონდეს მესაკუთრეობის ინსტიქტის გამო.
