პრივილეგია კანონის მოსისხლე მტრად ითვლება. ეს მოსაზრება მიეკუთვნება XIX საუკუნის ცნობილ ავსტრიელ მწერალს მ. ებნერ-ეშენბახს. გაურკვეველი მიზეზების გამო, ეს განცხადება ბევრს აღიქვამს როგორც აფორიაქება, რაც სინამდვილეში არ არის დამტკიცებული და სრულად არ არის შესწავლილი.
კანონი გულისხმობს ზოგადად სავალდებულო ჩამოყალიბებულ წესებსა და ქცევის ნორმებს, რომლებიც აუცილებელია ცივილიზებული საზოგადოების ოპტიმალური ფუნქციონირებისთვის და სავალდებულოა. ეს კონცეფცია საკმაოდ რთული, ორაზროვანია და რამდენიმე მნიშვნელობა აქვს. ერთი მხრივ, სამოქალაქო სამართალი გულისხმობს გარკვეულ სარგებელს მთლიანად საზოგადოებისთვის, მაგრამ ზოგიერთ შემთხვევაში მას შეუძლია შეზღუდოს ნებისმიერი ადამიანის უფლებები. ამ წესებთან შესაბამისობა ხორციელდება სახელმწიფოს მკაცრი ხელმძღვანელობით.
თავის მხრივ, პრივილეგიას ოდნავ განსხვავებული დანიშნულება აქვს. პრივილეგია ნიშნავს უფლებას, რომელსაც ფიზიკური პირები, კლასები ან ჯგუფები ფლობენ. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ეს არის უფლება, რომელიც ყველასთვის ხელმისაწვდომი არ არის.
ამ ორი ცნების მნიშვნელობა საკმაოდ მეტყველებს. სინამდვილეში, როგორც უფლება, ასევე პრივილეგია ნიშნავს მოქმედების თავისუფლებას. მათ შორის განსხვავებები მხოლოდ იმაში მდგომარეობს, რომ უფლება მოქმედებას ითხოვს, პრივილეგია კი გარკვეულ უპირატესობებს გულისხმობს, რის შედეგადაც სხვა ადამიანების უფლებები შეიძლება დაირღვეს. ამიტომ პრივილეგიას კანონის მტერს უწოდებენ.
