არსებობს ადამიანთა კატეგორია, ვისთვისაც ყველაფერი ხელიდან მოდის. და ეს გრძელდება ერთ თვეზე მეტხანს და არც ერთ წელიწადს, მაგრამ ზოგჯერ მთელი ცხოვრების განმავლობაში. ისინი ცდილობენ, ისევ ცდილობენ, მოქმედებენ - და ისევ ვერ ახერხებენ. დროდადრო, დღითიდღე, იგივე. ასეთ ადამიანებს, ჩვეულებრივ, დამარცხებულებს უწოდებენ.
მაგრამ ამ საკითხში ყველაფერი ასე მარტივი და ერთმნიშვნელოვანი არ არის. წაგებული ასევე განსხვავებულია: ზოგს ასეთი გარემოება მთელი გარემოთი მიაჩნია, ზოგიც მხოლოდ საკუთარ თავს აფორმებს. ზოგი წყვეტს გრძნობდეს თავს ბედის საყვარლად ცხოვრებაში ერთი მნიშვნელოვანი დანაკარგის შემდეგ, რის შემდეგაც მათ აღარ შეუძლიათ აღდგომა. სხვები ყოველდღე მცირე დაბრკოლებებს აწყდებიან. ყველა პესიმისტს არ შეიძლება წაგებული ეწოდოს, რადგან მათ შორის ბევრი წარმატებული ადამიანია. გაუსაძლისი ოპტიმისტებისგან იღბალს შეუძლია ისევ და ისევ გადაიქცეს. არიან ის უიღბლოები, რომლებიც ყველაფერს ადანაშაულებენ სხვებსა და გარემოებებში და არიან ისეთებიც, რომლებიც სრულ პასუხისმგებლობას იღებენ თავიანთ სიცოცხლეზე.
ასევე საინტერესოა, რომ თითოეული ადამიანის ამბიციები და მათი მიღწევის შესაძლებლობები დიდ გავლენას ახდენს დამარცხებულის საკუთარ აღქმაზე. არიან ადამიანები, რომლებიც აბსოლუტურად კმაყოფილი არიან სანტექნიკოსის პოზიციით, რომელიც მთელი ცხოვრება მუშაობდა ადგილობრივ საბინაო ოფისში. და კიდევ ერთი ადამიანი, რომელიც ოცნებობს გახდეს ცნობილი მხატვარი, მაგრამ ამას ვერ მიაღწია, სამუდამოდ დარჩება უკმაყოფილო თავისი ბედით. მიუხედავად იმისა, რომ მას აქვს კარგი შემოსავალი, რამდენჯერმე მეტია, ვიდრე სანტექნიკოსის შემოსავალი.
ამიტომ ძნელია წარუმატებლობის ერთი სწორი აღწერილობა. რამდენიც არ უნდა ვეცადოთ ზუსტი პასუხის გაცემას, ყველანი თავისებურად აღიქვამენ საკუთარ თავს ამ სამყაროში.
ამასთან, მათ შორის ერთი რამ არის საერთო, ვინც თავს დამარცხებულთა კლანად თვლის. თითოეულმა მათგანმა, რამდენჯერმე სცადა მიაღწიოს იმას, რაც სურს ცხოვრებაში და ვერ შეძლო, ვერ პოულობს ძალას „ადგომისთვის“შემდეგი „ჩავარდნის“შემდეგ. ასეთი ადამიანი კარგავს საკუთარი თავის რწმენას. შემდეგ კი მისი უკვე გატეხილი ფსიქიკა იწყებს მის წინააღმდეგ მუშაობას. მაშინაც კი, თუ ეს ადამიანი განაგრძობს მოძრაობას და რაიმეს გაკეთებას, მას შიში და დაუცველობა დაედევნება. რატომ გააკეთე მთელი ძალისხმევა იმაში, რომ ნამდვილად ვერ მოხერხდება და ტკივილი მოაქვს? სჯობს ყველას ერთდროულად გააფრთხილოთ (საკუთარი თავის ჩათვლით), რომ დიდად არ ჩაითვალონ იმედი. ან იქნებ კი მოახსენოთ, რომ მასზე "ბოროტი ბედი" ეკიდება, რაც კარგს არაფერს გამოიწვევს.
მწამს ამქვეყნად მისი უსარგებლობისა, დამარცხებული თვითონ იწყებს უგონოდ უბედურების მოზიდვას. ირჩევს იმას, რაც მისთვის არ არის მომგებიანი. ეშინია წასასვლელად, სადაც შანსია საკუთარი თავი სცადოს. მცირედი საშიშროების შემთხვევაში ჩაბრძანდება. ძალიან ადვილია მეგობრების, სამსახურის, ახლობლების დაკარგვა და შენი უკანასკნელი პატივისცემა. ეს არის ზუსტად ის, რაც მწუხარებას ემართება ადრე თუ გვიან. ამან უდავოდ კიდევ უფრო დააფუძნა მათი რწმენა საკუთარი ჩამორთმევისადმი.
მაშ, რატომ ახერხებს ზოგიერთ ადამიანს წარმატების მიღწევა ნებისმიერ ფასად, ზოგი კი სწრაფად თმობს? შეიძლება რამდენიმე მიზეზი იყოს.
1. ესენი ბუნებით საეჭვო ადამიანები არიან, რომლებიც სხვისი აზრის საგანია. პირველი წარუმატებლობები და მათი შეფასება საზოგადოების მხრიდან მკაცრად მოქმედებს ისედაც არასაიმედო თავდაჯერებულობაზე და მათ ქმედებებზე. მინდა გავიქცე, დავიმალო და აღარასდროს გავაკეთო არაფერი, რომ საკუთარი თავის ყურადღება არ მივაქციო.
2. დაბალი წინააღმდეგობა სტრესის მიმართ. ავტორიტეტული საზოგადოების შეფასების გარეშეც, ასეთი დამარცხებულები სწრაფად იმედგაცრუებულნი არიან ცხოვრებით. მას შემდეგ რაც მოხვდებით "შავ ზოლში" - და ასეთი ხალხი მზად არის იფიქროს, რომ მთელი ცხოვრება დაღმა დაიწია.
3. რთული ბავშვობა ასევე ეხმარება გახდეს დამარცხებული ცხოვრებაში. ამ პერიოდში მხარდაჭერისა და დახმარების ნაკლებობა. ხშირად, ბავშვებს გაღიზიანებული მშობლებისგან ესმით: "სულელი", "ლაპარაკი", "შენ ვერაფერს გააკეთებ სწორად", "შენნაირი ადამიანები ვერაფერს მიაღწევენ ცხოვრებაში" - გასაკვირი არ არის, რომ ასაკისთვის ადამიანი შეუძლია დაამტკიცოს საკუთარი თავი, ეს ხალხი უკვე გატეხილი, სუსტი ნებისყოფით და ინიციატივის ნაკლებობით გამოირჩევა.ამ შემთხვევაში წარუმატებლობები გადაედინება მათ თავზე, ვინც არ იცის როგორ გაუმკლავდეს მათ.
4. დეპრესია. ჩვენ არ ვსაუბრობთ გუნება-განწყობის დროებით გაუარესებაზე, არამედ რეალურ კლინიკურ დეპრესიაზე. ასეთ მდგომარეობაში ხალხს სურს ბევრი რამ შეცვალოს ცხოვრებაში, მაგრამ მხოლოდ ძალა არ არსებობს და ნება პარალიზებულია. ამ შემთხვევაში ძალიან მნიშვნელოვანია დროულად მიმართოთ სპეციალისტს.
