არაცნობიერი და შეგნებული - ეს ორი ცნება ფსიქოლოგიაში შედის კონცეფციაში, რომელიც ახასიათებს პიროვნების იდეების ორ მჭიდროდ დაკავშირებულ მხარეს. ამიტომ, როდესაც საქმე არაცნობიერს ეხება, არ შეიძლება არ შეეხოთ ცნობიერს. მიუხედავად იმისა, რომ პიროვნების ამ ასპექტებს, როგორც წესი, ეწინააღმდეგებიან, ისინი მაინც ქმნიან ერთ მთლიანობას, თუმცა ისინი სხვადასხვა დონეზე მუშაობენ.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ცნობიერება, რომელსაც სხვაგვარად ცნობიერი ეწოდება, არის ფორმა, რომელშიც ადამიანის ფსიქიკა აისახება ობიექტური რეალობა. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ცნობიერება და რეალობა ემთხვევა ერთმანეთს, მაგრამ შეიძლება ითქვას, რომ მათ შორის არის რაიმე საერთო. ეს არის ცნობიერება, რომელიც არის კავშირი რეალობასა და არაცნობიერს შორის; მის საფუძველზე ადამიანი ქმნის მის სურათს სამყაროს შესახებ.
ნაბიჯი 2
არაცნობიერს სხვაგვარად ქვეცნობიერს უწოდებენ. ეს არის ადამიანის ფსიქიკის სხვადასხვა პროცესები, რომლებიც არ კონტროლდება მის მიერ, ყველაზე ხშირად, ისინი საერთოდ არ ხვდებიან და არ აისახება ინტელექტუალურ საქმიანობაში. მაშინაც კი, თუ ქვეცნობიერს მის გარკვეულ ასპექტებში განათავსებთ თქვენი ყურადღების ცენტრში, მისი აღქმა უკიდურესად რთულია.
ნაბიჯი 3
არაცნობიერს შეუძლია თავი იჩინოს რამდენიმე ასპექტში. უპირველეს ყოვლისა, ეს არის მოქმედების მოტივაცია, რომელიც ადამიანისგან უგონო მდგომარეობაშია. შეიძლება ქცევის ნამდვილი მიზეზები მიუღებელია ინდივიდუალური ეთიკის ან საზოგადოების თვალსაზრისით, ამიტომ ისინი არ არის აღიარებული. ეს ხდება ისე, რომ ქცევის რამდენიმე ჭეშმარიტი მიზეზი აშკარა კონფლიქტში ხვდება და მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ახდენენ ერთ მოქმედებას, ზოგი მათგანი უგონო მდგომარეობაშია მოთავსებული, ამიტომ ადამიანის თავში არანაირი წინააღმდეგობა არ არის.
ნაბიჯი 4
მეორეც, ქცევის სხვადასხვა ალგორითმები მიეკუთვნება არაცნობიერს, რომლებსაც ადამიანი ისე ამუშავებს, რომ მათი აღქმაც კი არ არის საჭირო, რომ ტვინის რესურსი არ დაიკავოს. არაცნობიერის მესამე გამოვლინებაა აღქმა. ჩვეულებრივ, არსებული ვითარების შესახებ ინფორმაციის დამუშავების მიზნით, ტვინს უზარმაზარი ინფორმაციის გაანალიზება უწევს და თუ ყველა ქმედება შეგნებულად ხდებოდა, ადამიანი ვერ მოახერხებდა სტიმულზე რეაგირებას. არაცნობიერი ასევე მოიცავს ინტუიციის, ინსპირაციის, შთაგონების და მსგავსი მოვლენების პროცესებს. ისინი ასევე ემყარება უგონო ფენაში დაგროვილ ინფორმაციას, რომელიც გონების გაუგებარი გზით გამოიყენება.
ნაბიჯი 5
პირველმა შეიმუშავა არაცნობიერის თეორია ზიგმუნდ ფროიდი, ავსტრიელი ფსიქოლოგი. მას აინტერესებდა ის ფაქტი, რომ ადამიანების უგონო მოტივაცია ვლინდება სიზმრებში, ნევროზულ პათოლოგიებსა და შემოქმედებაში, ანუ იმ ქვეყნებში, როდესაც ადამიანი თავის თავს განსაკუთრებით არ იკავებს. ფროიდმა აღნიშნა, რომ ქვეცნობიერის მიერ ნაკარნახევი ცნობიერებას და სურვილებს შორის ხშირად იწვევს შინაგან კონფლიქტებს ადამიანში. ფსიქოანალიზის მეთოდი მიზნად ისახავს ამ წინააღმდეგობის გადაჭრას და დაეხმაროს ადამიანს ქვეცნობიერი დაძაბულობის რეალიზაციისთვის მისაღები გამოსავალი მოძებნოს.
ნაბიჯი 6
ფროიდის თეორია ქვეცნობიერად შეიმუშავა ავსტრიელმა მეცნიერმა კარლ გუსტავ იუნგმა, რომელმაც დაადგინა არაცნობიერი პროცესები არა მხოლოდ ერთი ადამიანისა, არამედ კოლექტიური, ასევე ჟაკ მარი ემილ ლაკანი, რომელმაც პარალელი გაავლო ფსიქოანალიტიკასა და ენათმეცნიერებას შორის და შესთავაზა მკურნალობა პაციენტები ენობრივი მეთოდებით. ყველა ფსიქოთერაპევტი არ ეთანხმებოდა მას, თუმცა ზოგიერთ შემთხვევაში ლაკანის მეთოდმა ნამდვილად მოიტანა წარმატება.
