დიალოგი, რომელშიც მონაწილეობს ორი, ან ჯგუფური დისკუსია სამ ან მეტ მონაწილეთან, ემყარება კითხვების დასმის უნარს და მათ კომპეტენტურად პასუხის გაცემის უნარს. თუ თქვენ შეგიძლიათ სწორად, სწრაფად და თავდაჯერებულად უპასუხოთ მრავალფეროვან კითხვას, თქვენ არა მხოლოდ კარგი საუბრისტი ხართ, არამედ შეგიძლიათ მიმართოთ რიგ სოციალურ თანამდებობებზე.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
კითხვები ორი სახისაა - დახურული და ღია. ღია კითხვები გამოიყენება ზეპირ მეტყველებაში და წერილობით კითხვარებსა და კითხვარებში. ასეთი კითხვის მაგალითი: "რაზე ხართ ჰობი?" ღია კითხვებზე პასუხობენ ნებისმიერი ფორმით.
ნაბიჯი 2
დახურული კითხვა გულისხმობს ერთი ან მეტი პასუხის არჩევას შემოთავაზებული ვარიანტებისგან. ზეპირ მეტყველებაში ისინი პრაქტიკულად არ გამოიყენება, მაგრამ ისინი ხშირად გვხვდება ოფიციალური დოკუმენტების შევსებისას. მაგალითი:”რა არის თქვენი ჰობი? - ა) მუსიკა; ბ) აქტიური დასვენება; გ) კინო და ანიმაცია; დ) ლიტერატურა. შეიძლება ასევე იყოს შერეული ტიპის კითხვა, როდესაც შემოგთავაზებენ მზა პასუხებს და, გარდა ამისა, შესაძლებელია მათი შევსება საკუთარი ვერსიით.
ნაბიჯი 3
კითხვაზე პასუხის გაცემისას შეეცადეთ გაიგოთ, კონკრეტულად რა სურს მოისმინოს თანამოსაუბრეს თქვენგან. ამიტომ, ყურადღება მიაქციეთ კითხვით ნაცვალსახელებს, რომლითაც კითხვები ხშირად იწყება. თუ თქვენ გეკითხებით სად გაატარეთ საღამო, მაშინ ლოგიკური პასუხი იქნება ყოფნის ადგილის შესახებ და არა მსჯელობა იმის შესახებ, თუ ვინ ახლდა თან და ა.შ.
ნაბიჯი 4
კითხვაზე პასუხის გაცემისას ყოველთვის არ ღირს წინ გასვლა და თქვა, რომ ჯერ არ გიკითხავთ. ამ შეცდომას ხშირად უშვებენ სტუდენტები გამოცდაზე, იწყებენ საუბარს დამატებით მოვლენებზე და ფაქტებზე. ასეთი ინფორმაცია საშუალებას აძლევს თანამოსაუბრეს, დაიწყოს საუბარი იმ მიმართულებით, რომლისთვისაც შეიძლება მზად არ იყოთ. ამასთან, ამ მახასიათებლის შეგნებულად გამოყენებაა შესაძლებელი. იმ შემთხვევაში, თუ კომპეტენტური ხართ განსახილველ თემაზე, თავისუფლად მიმართეთ მას თქვენი პასუხებით თქვენთვის მოსახერხებელი მიმართულებით.
ნაბიჯი 5
ნებისმიერ არასწორ კითხვაზე უფლება გაქვთ ან გაეცინათ მას, ან პირდაპირ უთხრათ თანამოსაუბრეს, რომ არ აპირებთ მასზე პასუხის გაცემას. მართალია, საზოგადოებრივი პროფესიის მუშაკები (პოლიტიკოსები, მსახიობები, სატელევიზიო ჟურნალისტები და ა.შ.) ასე თუ ისე იძულებულნი გახდებიან ამ კითხვებზე პასუხის გაცემა (ან შექმნან პასუხების სახე). მთავარია, შეგვეძლოს განასხვავო საზღვარი ცხოვრების პროფესიულ და პირად სფეროებს შორის.
