მსოფლიოში არ არსებობს ისეთი ადამიანი, ვისაც არ სურს ურთიერთობა მოახდინოს თავის ტიპთან. და არა აქვს მნიშვნელობა როგორი ურთიერთობა იქნება ეს: ადამიანთა ჯგუფს შორის ან წყვილს შორის. ისინი მეგობრული ან საქმიანი არიან. ნებისმიერ ურთიერთობას აქვს საკუთარი ალგორითმი.
კომუნიკაციის, საკუთარი და სხვა ადამიანების სრულყოფილი კონცეფციისა და გამოყენებისათვის უნდა გესმოდეთ მათი ფორმირება ადამიანის ფსიქიკაში მისი დაბადებიდან, ასევე შეაფასოთ ცვლილებები და მიზეზები გარკვეულ გარემოებებში. ორმხრივი კომუნიკაციისთვის აუცილებელია იმის შესწავლა, თუ როგორ შეიძლება ჩარევა ან დახმარება გაუწიოს გარკვეულ ჩვევებსა და ილუზიებს, რომლებიც ტრადიციებმა განსაზღვრა, საზოგადოების მოთხოვნებმა, სადაც ადამიანი ცხოვრობს. ინდივიდებს შორის ურთიერთობა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს თითოეული ადამიანის ცხოვრებაში. ეს განპირობებულია თავად პიროვნებასა და მის გარემოს შორის კავშირით. და არა აქვს მნიშვნელობა, ადამიანი აქტიურია თავის თავში თუ მარტოხელაა, ეს ურთიერთობა ნებისმიერ შემთხვევაში მოხდება, უბრალოდ არ გამოდგება მათი უგულებელყოფა.
პიროვნულ და სოციალურ გამოცდილებას შორის არანაკლებ პოზიციას იკავებს პიროვნულ ურთიერთობებში. ამ ურთიერთობების მიმდინარეობაზე შეიძლება გავლენა იქონიოს პოლიტიკურმა, ეკონომიკურმა და სოციალურმა ფაქტორებმა და მათი წამქეზებელი ხდება თავად ადამიანი ან ადამიანთა გარკვეული ჯგუფი. ნებისმიერი ინდივიდი ჯგუფების გარკვეული რაოდენობის პარტნიორია. ეს შეიძლება იყოს სოციალური და ოჯახის ჯგუფები.
ურთიერთქმედება შეიძლება მოხდეს სხვადასხვა ეროვნების, პროფესიის, სქესის, ასაკის ადამიანებში. უპირველეს ყოვლისა, მათ შორის ურთიერთობაზე გავლენა მოახდენს წინა ჯგუფებში მიღებულმა ურთიერთობებმა. პიროვნებებს შორის ურთიერთობა მუდმივად უნდა განვითარდეს, არ ჰქონდეს სტატიკური გამოსახულება, გარდა ურთიერთობების შეცვლისა, თავად ჯგუფის წევრებიც იცვლებიან. ის ურთიერთობები, რომლებიც ახალ საფეხურზე არ გადავიდა ან რაიმე ფორმით არ შეცვლილა, მომავალში არ ექნება განსაზღვრული მნიშვნელობა და უბრალოდ დაიშლება.
პიროვნებებს შორის ურთიერთობაში სამი ძირითადი კომპონენტია: ქცევითი, შემეცნებითი და ემოციურ-სენსორული. მესამე კომპონენტი ქმნის ურთიერთობების დიდ ნაწილს, რაც შეიძლება დადებითი ან უარყოფითი იყოს.
ემოციურ-სენსორული საფუძველი ადრეული ბავშვობიდან ჩნდება და გარკვეულ ეტაპებს გადის. დედასთან ურთიერთობაც შეიძლება უპირველესი იყოს. მათი ხანგრძლივობაა დაახლოებით ორი წლის ბავშვი. ამ დროს განისაზღვრება, თუ როგორ იმოქმედებს ბავშვი მის გარშემო არსებულ სამყაროზე და ეს ყველაფერი დამოკიდებულია დედასთან ურთიერთობაზე და ურთიერთგაგებაზე.
