მთელი ცხოვრების განმავლობაში, სირცხვილის გრძნობა ბევრჯერ ეწვია ყველას. და თუ ზოგიერთისთვის ეს გრძნობა წარმავალი და სწრაფად დავიწყებულია, სხვებისთვის ეს ხდება აკვიატებული და რეპრესიული. სირცხვილის გრძნობის მუდმივი არსებობა ხელს უშლის ადამიანს სრულად განვითარდეს, დაამყაროს ურთიერთობა გარშემო მყოფ ადამიანებთან და ნორმალური ცხოვრებაც კი. რა როლს ასრულებს სირცხვილი ადამიანის ფსიქიკაში?
როდესაც ადამიანი გრძნობს მუდმივ სირცხვილს თავისი მოქმედებების, აზრების ან მოქმედებების გამო, ხდება პიროვნების ჩანაცვლება. სირცხვილი გადამწყვეტ როლს თამაშობს რეალობის ფსიქოლოგიურ აღქმაში, ამით ადამიანი ხდება დაუცველი. ასეთმა ადამიანმა ხშირად არ იცის რა ნამდვილად სურს და არაადეკვატურად აღიქვამს თავის ემოციებსაც.
მათი გრძნობებისა და ემოციების გამოხატვის შეუძლებლობა, რისთვისაც იგი”ბუნებრივად” რცხვენია, იწვევს ადამიანის სოციალურ იზოლაციას. ასეთ ადამიანს არ შეუძლია დაამყაროს ურთიერთობა გარე სამყაროსთან, როგორც პირად ცხოვრებაში, ისე სამსახურში. სირცხვილის განცდა ერთ წამში ვერ გახდება დამთრგუნველი, ასეთ ფსიქოლოგიურ პრობლემას ბავშვობიდან მივყავართ.
მშობლები, სირცხვილის გრძნობის მეშვეობით, ცდილობენ, რომ ბავშვი მორჩილი გახადონ, ამგვარი აღზრდის შედეგების გათვალისწინების გარეშე. პატარა ადამიანს მრცხვენია ცუდი შეფასებისა და საქციელისა და საკუთარი დაავადებებისაც კი, რადგან ისინი მშობლებს აწყენინებენ. დროთა განმავლობაში, სირცხვილის გრძნობა ბავშვისთვის აუცილებელი და საკმაოდ ნაცნობი ხდება. მშობლები საჭირო სიყვარულს და გაგებას სირცხვილის მუდმივი განცდით ანაცვლებენ. ბავშვი მშობლების სიყვარულის აღქმას მხოლოდ თავხედობის პრიზმით იწყებს. ბოლოს და ბოლოს, მოზარდები წყვეტენ საყვედურებისთვის მხოლოდ თავხედური მონანიების შემდეგ.
მოზრდილობის ასაკში ეს განცდა ადამიანის პიროვნებას ანადგურებს. სირცხვილის შეგრძნება ხელს უშლის ადამიანს თავად იყოს, ცხოვრების ნებისმიერი მანიფესტაცია უარყოფილი და კრიტიკულია, რაც ჩიხშია შესული. ადამიანის ფსიქიკა სრული ფუნქციონირებისთვის მოითხოვს ყველა გრძნობას, სირცხვილის ჩათვლით. სირცხვილის დროებითი გრძნობა იცავს და მხარს უჭერს ადამიანის ფსიქიკას. ამიტომ ძნელია ზღვარზე ყოფნა ერთჯერად და მუდმივ სირცხვილს შორის.
იმისათვის, რომ საკუთარ თავთან და მიმდებარე რეალობასთან ჰარმონიულად იცხოვროს, ადამიანმა უნდა იცოდეს და სწორად აღიქვას თავისი ფსიქიკის ყველა მახასიათებელი. ცხოვრების ძირითადი ასპექტების ცოდნა, რისთვისაც სირცხვილია და მათი აღმოფხვრაზე სწორი მუშაობა ხელს შეუწყობს ჰარმონიულად განვითარებას და საზოგადოების სრულფასოვან წევრად გრძნობას.
