სხვადასხვა ეპოქაში თავისუფლების კონცეფცია ინტერპრეტირებულია სხვადასხვა გზით. რელიგიურ აზროვნებაში ადამიანი ემორჩილება ღვთის ნებას და მისი მოქმედებები უნდა შეესაბამებოდეს საღვთო წერილს, სულიერ ავტორიტეტს. აქედანაა თავისუფლების, როგორც „შეგნებული მოთხოვნილების“კონცეფცია. დღეს, ძირითადად საერო სამყაროში მცხოვრებმა ხალხმა მიიღო ნამდვილი ნება. ამასთან, ეს თავისთავად მარტივი ტვირთი არ არის, რადგან თავისუფლება არჩევანია და პასუხისმგებლობა უნდა აიღოთ თქვენს მიერ მიღებულ ყველა გადაწყვეტილებაზე.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ზოგჯერ ღრმა პირადი გამოცდილების მიზეზი სწორედ თავისუფლების ეს არასწორი მხარეა: ზოგჯერ გადაწყვეტილების მიღების შიში მთლიანად ანეიტრალებს ადამიანის ნებას. ეს არის ეგზისტენციალიზმის ფილოსოფიის მთავარი პათოსი: თავისუფლება საეჭვო საჩუქარია, მაგრამ ძლიერი, პატივსაცემი ადამიანი მას იღებს. ამიტომ, ჯ.-პ. სარტრი ამტკიცებს, რომ "ადამიანი განწირულია თავისუფლებისთვის" - ეს არის მისი ბუნების არსი, რომელსაც უნდა მიჰყვე, თუ გსურს ადამიანის ამაყი სახელის ტარება.
ნაბიჯი 2
ამის დანახვა ადვილია მაგალითებით: თქვენ გაქვთ არჩევანი, გააკეთეთ სამუშაო დღეს ან გადადეთ ხვალამდე. უამრავი რამ არის, რაც უფრო მეტ სიამოვნებას მოგანიჭებთ, ვიდრე თქვენი მოვალეობის შესრულება, მაგრამ დასახული ამოცანები არსად წავა და მათი შესრულების ვადა შემცირდება და თქვენს სულში შფოთვა გაიზრდება. ყველას შეუძლია არჩევანის გაკეთება: გააკეთოს შრომა ნაკლები ანაზღაურებისთვის ან მიიღოს მოკრძალებული ხელფასი ზედმეტი დაძაბვის გარეშე. თქვენ გაქვთ შესაძლებლობა საერთოდ უარი თქვათ სამსახურზე, მაგრამ შემდეგ არაფერი გექნებათ საცხოვრებლის გადახდასა და თქვენი სხვა საჭიროებების უზრუნველსაყოფად. ამ შემთხვევაში, თქვენ მოგიწევთ მარჩენალის ძებნა ან რამის გაყიდვა. და ასე უსასრულობამდე - შეგნებულად თუ ქვეცნობიერად, გადაწყვეტილებები მუდმივად უნდა იქნეს მიღებული.
ნაბიჯი 3
ფილოსოფოსი და ფსიქოლოგი ერიხ ფრომი თავის "კრედოში" ამტკიცებს: "მრავალი ადამიანის უბედური ბედი შედეგია იმ არჩევანისა, რომელიც მათ არ გააკეთეს. ისინი არც ცოცხლები არიან და არც მკვდარი. ცხოვრება თურმე ტვირთია, უმიზნო საქმეა”. გზაჯვარედინზე ყოფნა, ღირს გამბედაობა, რომ გააკეთოთ არჩევანი, გააკეთოთ თქვენი აზრი. შენს ცხოვრებაში რაიმეს შეცვლის მცდელობა უფრო ღირებულია, ვიდრე არაფრის გაკეთება.
