შიშს, როგორც ასეთს, ქალები და გოგონები აბსოლუტურად განსხვავებული კუთხით უყურებენ: ზოგისთვის ის ხელისშემშლელი ფაქტორია, რომლის გადალახვაც სურს, სხვებისთვის კი ის მამოძრავებელი ძალაა. ამიტომ, მნიშვნელოვანია არა ის, თუ რას გრძნობთ შიშზე, არამედ ის, თუ რას აკეთებთ მასთან.
ქალთა სპეციფიკა
კაცობრიობის ცივილიზაციის განვითარების თითქმის მთელი ისტორიის განმავლობაში ქალი არ იყო თავისუფალი. მისი სხეული არ ეკუთვნოდა მას, მისი შრომა არ ეკუთვნოდა მას, მისი ფული არ ეკუთვნოდა მას, მისი ხმა არ ეკუთვნოდა მას.
ეჭვგარეშეა, რომ დღეს ქალებს უკეთესია, ვიდრე ოდესმე. ჩვენს უკან დგას ჩვენი წინამორბედების თაობა, რომლებიც იბრძოდნენ თავიანთი უფლებებისთვის და ჩვენ ამ ყველაფერს თავისთავად ვთვლით. ამასთან, როდესაც საქმე გადაწყვეტილების მიღებას ეხება, ქალის ხმა არაპროპორციულად მშვიდია.
სიტუაცია შეიძლება გაუმჯობესდეს, როდესაც უფრო მეტი ქალი დაიკავებს ხელმძღვანელ თანამდებობებს და შეეძლებათ ღიად ისაუბრონ ქალთა საჭიროებებსა და გამოწვევებზე. ამასთან, სანამ გარე ბარიერები არ გადალახავთ, ქალები აწყდებიან შიდა ბარიერებს.
თავშეკავება
თავს ვაჩერებთ. ჩვენ ვცხოვრობთ იმ დამოკიდებულებით, რომელიც ბავშვობიდან მივიღეთ. ჩვენ არ გვასწავლიან ჩვენი რწმენის დაცვას, აზრების გამოხატვას, ლიდერების თვისებების გამოვლენას. ჩვენ თვითონაც ველოდებით საკუთარ თავს. ჩვენ ვაგრძელებთ ლომის წილის საშინაო საქმეებს, ვასწორებთ კარიერულ გეგმებს მამაკაცებსა და ბავშვებში. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მაღალ თანამდებობებზე მივმართოთ და დავიწყოთ საკუთარი ბიზნესი. როგორც ჩანს, ახლა, როდესაც გვაქვს სექსუალური და ეკონომიკური თავისუფლება და ხმის მიცემის უფლება, არ გვაქვს საკმარისი შინაგანი თავისუფლება, რომ საბოლოოდ დავიწყოთ ჩვენი პოტენციალის რეალიზება, არავის გადავხედოთ და არ ველოდოთ ვინმეს დამტკიცებას.
ჩვენ გვეშინია გარეგნულად გამოჩენის, რადგან თავს "მოძალადეებად" ვგრძნობთ, ჩვენ ვაგრძელებთ "კარგი გოგოს" როლს, საკუთარი ოცნებების ნაცვლად განსახიერებთ სხვების - ქმრების, შვილების, მშობლების ოცნებებზე. ჩვენ ვწირავთ საკუთარ "მე" -ს და მის პოტენციალს, რადგან გვეშინია, რომ თუ თავს კომფორტულად შევწყვეტთ, უარი გვეტყვის მათთვის, ვინც გვიყვარს და ეს ზიანს მოგვაყენებს.
ჩვენი შიდა ბარიერები ჩვენი გავლენის სფეროშია. იმის გაცნობიერება, თუ რისი გაკეთება გვსურს ჩვენში და რა გვიშლის ხელს, შეგვიძლია თვითონ შევიტანოთ შინაგანი ცვლილებები: გავხდეთ უფრო თავდაჯერებული, დავარწმუნოთ ჩვენი პარტნიორები უფრო მეტი საშინაო საქმის შესრულებაში, არ შეეცადონ თანასწორი იყვნენ ზოგიერთი იდეალური სტანდარტისა. ფილმში "საიდუმლო დოსიე" (2017) მერილ სტრიპთან, რომელიც ასრულებს ქეი კრემს, Washington Post- ის მფლობელს, ძალიან კარგად ჩანს, რომ გამბედაობა არ არის ხმამაღლა, აქტიურობა, ამბიცია, დემონსტრაციულობა. თქვენ შეგიძლიათ დარჩეთ რბილი გარედან და გამოჩნდეთ სამყაროში, როგორც მორცხვი, შინაური, მშვიდი ქალი, მაგრამ როდესაც გჭირდებათ ძალიან თამამი გადაწყვეტილებების მიღება, რომლებიც შეცვლის სამყაროს.
