სიმორცხვე (მორცხვი) გამოიხატება გარკვეული შფოთის, წუხილის, უხერხულობის სახით სხვადასხვა სიტუაციაში. ეს ფსიქიკური მდგომარეობის ფორმაა, რომელიც ყველაზე ხშირად ხდება სხვა ადამიანების შეხვედრის ან ყოფნის დროს.
ზოგი მორცხვობას დადებით თვისებად თვლის. მაგრამ უმეტეს შემთხვევაში, ეს ითვლება მინუსი. ამ თვისების მქონე ადამიანები აღნიშნავენ იმ ფაქტს, რომ მორცხვი ხელს უშლის სრულ ცხოვრებას. მათ ძალიან მოისურვებენ ამ ხასიათის თავისებურებისაგან განთავისუფლებას, ვინაიდან ისინი მუდმივად იტანჯებიან საკუთარი აზრით, რას იფიქრებენ და იტყვიან სხვები მათ შესახებ.
რა შეიძლება გამოიწვიოს სიმორცხვემ:
- შესაძლებლობის არარსებობა ახალი საინტერესო ადამიანების შეხვედრისთვის
- თქვენი მოსაზრების დასაცავად შესაძლებლობის არარსებობა
- ადამიანების გავლენის ზემოქმედება გარშემო
- გარშემომყოფების გაუგებრობა
- აზრის მკაფიოდ გამოხატვის უნარის არარსებობა
- საკუთარ თავზე გადაჭარბებული აქცენტი, რაც ართულებს იმის გარკვევას, თუ რა ხდება გარშემო
- უარყოფითი გამოცდილების მქონე
- საკუთარ თავში ემოციების დაგროვება, რაც ცუდად მოქმედებს ჯანმრთელობაზე
- კომუნიკაციის შიშის გამო საინტერესო ინფორმაციის მოპოვების შეუძლებლობა.
სიმორცხვის მიზეზები
ყველაზე ხშირად, მორცხვობა შეიძლება ბავშვობაში ჩამოყალიბდეს მშობლებთან ურთიერთობის გარკვეული ხასიათის გამო. ბავშვები შეიძლება ძალიან დაუცველები და მტკივნეული იყვნენ მშობლების კრიტიკის მისაღებად. ბავშვებს არ აქვთ საკმარისი გამოცდილება ხალხთან, არ იციან როგორ მოიქცნენ და რა უნდა უპასუხონ გარკვეულ სიტუაციაში და ეს შეიძლება იყოს სიმორცხვის მიზეზი.
Რა უნდა ვქნა
მშობლებს შეუძლიათ დაეხმარონ შვილს მორცხვობის დაძლევაში, ასწავლიან მათ სხვადასხვა სოციალური ურთიერთობის უნარ-ჩვევებს, ინარჩუნებენ და გრძნობენ უსაფრთხოებას.
