ჩვენი კვლევის წინა ნაწილში ჩვენ შევისწავლეთ რა არის ფსიქიური ხაფანგები, რა არის ისინი და როგორ ჩნდება ისინი ჩვენს ცნობიერებაში. გავაგრძელებთ თემას, დავასრულოთ გაცნობა იმ ტიპებთან, რომლებზეც ანდრე კუკლა ხაზს უსვამს წიგნში "გონებრივი ხაფანგები" და გავერკვეთ რას სთავაზობს ავტორი თერაპიის სახით.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ბევრი პასუხისმგებლობის ან ჰობის მქონე ადამიანები ხშირად ხდებიან განშორების ხაფანგში ("ორ სკამზე ჯდომა"). ისინი ცდილობენ იმუშაონ ერთდროულად ორ კლიენტთან, საბოლოოდ არც ერთს არ დაეხმარონ. ისინი დაკავებულნი არიან ხელსაქმის საშუალებით, კითხულობენ წიგნს და არაფერი ესმით ტექსტისგან, შემდეგ კი მარყუჟი გაიქცა. შეუძლებელია ერთდროულად გქონდეს დრო ყველაფრისთვის - ეს არის ობიექტური სიმართლე. თუ გვეჩვენება, რომ ნიადაგი ჩვენი ფეხის ქვეშიდან იშლება, აზრი აქვს პრიორიტეტების მინიჭებას და ბლოკნოტში გადაწერას: გასული ეტაპების აღნიშვნით, მივხვდებით, რომ საკითხები სისტემატურად წყდება და ყურადღებას არაფერი გაექცევა. რატომ უნდა დაამატოთ სტრესი თქვენს სხეულს იმით, რომ ერთდროულად მიირთვას ნამცხვარი და მოხალულიყო?
ნაბიჯი 2
"თუ იჩქარებთ, ხალხს დასცინებთ", - უთხარით საკუთარ თავს უფრო ხშირად, რომ აჩქარებული ხაფანგი თავიდან აიცილოთ. უმჯობესია დოკუმენტის სწორად წაკითხვა, მცოდნე ადამიანებთან კონსულტაციები, ვიდრე რამდენჯერმე გაირბინოთ ხელმოსაწერად. მნიშვნელოვანია თავად გაიგოთ, როდის სწრაფად ნიშნავს სწრაფად და რა შემთხვევაში - ნაჩქარევად და ნაადრევად. გააანალიზეთ კონკრეტული სიტუაცია: თუ კიდევ ერთხელ დავფიქრდი, შეიცვლება შედეგი? შეცდომას ვპოულობ, ნათელ აზრს გამანათებს - ან, პირიქით, მხოლოდ დროის მონაკვეთს გავუწევ, ერთ-ერთ მახეში გავიგებ? თუ განხილვამ კარგად იმუშავა, მაშინ ჩვენ აჩქარებულ ხაფანგს გადავრჩით.
ნაბიჯი 3
ანდრე კუკლა ბოლო ორ ხაფანგს შემდეგნაირად განსაზღვრავს:”რეგულაცია არის უსარგებლო რეცეპტების მახე და ფორმულირება უსარგებლო აღწერილობა”. ისინი პირდაპირ ახასიათებენ ტვინის მუდმივ მუშაობას, რომლისგან განთავისუფლება თითქმის შეუძლებელია და რაც მნიშვნელოვნად ერევა ცხოვრებაში. ჩვენი გონება მუდმივად "ფეხქვეშ დგება" და ქმნის ზედმეტ სტრესს. ჩვენ რეგულირების ხაფანგში ვხვდებით, როდესაც საკუთარ თავს მივცემთ მცირე შეკვეთებს, რომელთა გარეშეც არა მხოლოდ შეგვეძლო, არამედ ბევრად უკეთესად ვიგრძნობდით თავს. ბრძანება "აუცილებელია მყარი ფეხის დაჭიმვა" რეალურად ახანგრძლივებს ტანჯვას ზუსტად იმ მიკროწამებით, რომლებიც დახარჯეთ ზედმეტი ფიქრისთვის. მართალია, უბრალოდ შეეძლოთ ხელი გაეჭიმოთ - და ეს ყველაფერი, პრობლემა მოხსნილია. ჩვენ გრძელი გზა გავიარეთ: თავდაპირველად დისკომფორტი ვიგრძენით, შემდეგ ვიფიქრეთ რა უნდა გაეკეთებინა მას შემდეგ, საკუთარ თავს დავალება მივცეთ და შევასრულეთ.
ნაბიჯი 4
ფორმულირების ხაფანგმა ჩვენც გვაყენა ტანჯვა - ბოლოს და ბოლოს, დისკომფორტი უნდა გაცნობიერებულიყო და მხოლოდ ამის შემდეგ უნდა გადაგვეწყვიტა, რა უნდა გვექნა. და ჩვენს გარშემო არსებული სამყაროს სიხარულის ფორმულირებით, ჩვენ მათ რეალურად ვიპარავთ. სუფთა ქარივით სიამოვნება მყისიერად კარგავს თავის ღირებულებას, როგორც კი მას ჩამოაყალიბებთ: "როგორ მსიამოვნებს სუფთა ქარი!" ისე გამოდის, თითქოს ვცდილობთ ამაში საკუთარი თავის დარწმუნება, რაც ნიშნავს - ნუთუ იმდენს არ ვენდობით საკუთარ თავს, რომ სიტყვებით გამოხატული მტკიცებულება გვჭირდება? ეს ჰგავს სპორტულ კომენტატორს, რომელიც თავისი ჭკუით ვარჯიშობს, ეკრძალება ეკრანზე მომხდარი მოვლენების ყურებას. გათიშეთ კომენტატორი საკუთარ თავში, მიეცით მას ხელი შეუშალოს მის გარშემო სამყაროს მოსმენას.
ნაბიჯი 5
სინამდვილეში, ეს ორი ხაფანგი შემდგომ პრობლემებს წარმოშობს - მას შემდეგ, რაც გაუთავებელი ანალიზის მექანიზმი ამოქმედდა, ნულიდან ვიგონებთ სირთულეებს, ვგროვებთ დაძაბულობას და სასოწარკვეთილი ვცდილობთ მის მოხსნას, სულ უფრო და უფრო ვიძირებით ფიქრების გროვაში. ტყუილად არ არის, რომ ბევრი ფსიქოლოგი გვირჩევს დაეუფლონ იმ პრაქტიკას, რაც ხელს უწყობს ტვინის გამორთვას და ქვეცნობიერის მოსმენას. თავად შინაგანი ხმა გვმართებს და საკმაოდ წარმატებულად უმკლავდება ამ ამოცანას, მაგრამ ჩვევა ენდობა მიზეზს და არ ენდობა ინტუიციას, წარმოშობს გაურკვევლობას.
ნაბიჯი 6
იმპულსების უნდობლობა ანდრე კუკლა აცხადებს, როგორც მახეში მახეში ჩავარდნის ერთ-ერთი მიზეზი.ჩვენ შევეჩვიეთ დანიშნულების ეფექტურობას ჩავთვლით, გვეჩვენება, რომ უბრალოდ ადგომა და ჭურჭლის რეცხვა არასწორი გზაა წესრიგის მოსაწყობად, ჩვენ აუცილებლად უნდა დავუსვათ ჩვენი თავისთვის მიზანი, ვთქვათ ეს და შემდეგ შევუდგეთ საქმეს. რა თქმა უნდა, მახეების კედელი უშუალოდ ხელს უშლის ხელს: წინააღმდეგობა, შეფერხება, შემდეგ აჩქარება, გამოყოფა - და შედეგად, სტრესი. სულაც არ ჯობია მხოლოდ საკუთარი თავის რწმენა, იგრძნო ის მომენტი, როდესაც ძალა დაგვვსებს და დიაგნოზისგან თავის შეკავება:”ძალა შევავსე, წავალ დასაბანად”. უბრალოდ წაიღე და გააკეთე.
ნაბიჯი 7
სიურპრიზი, რომ ცხოვრება შეიძლება ასე მარტივი იყოს, პირველია, რასაც წინაშე ვდგავართ, როდესაც ვცდილობთ გავთავისუფლდეთ საკუთარი ტვინის ავტორიტარული რეჟიმისგან. ამისათვის ანდრე კუკლა გვთავაზობს გონების მანიპულაციების გვერდს დაკვირვებას ყოველდღიური ცხოვრების ელემენტარული მაგალითების გამოყენებით. მართლაც, ბოლოს და ბოლოს, მახეების ხელშიც კი ვიღვიძებთ და ვიძინებთ, ამაოდ ვცდილობთ თავი ავარიდოთ აკვიატებული "მეზობლის" თავში. უბრალო მაღვიძარა გვირეკავს ფორმულირებას (ადგომა არ მინდა), რეგულირება (აუცილებელია), წინააღმდეგობა, გაჭიანურება (მხოლოდ ერთი წუთით), აჩქარება (ვაგვიანებ), ფიქსაცია (მე გვიან!), განშორება, მოლოდინი (სამსახურში გავფრინდები). და ასე თითქმის მთელი დღე.
ნაბიჯი 8
”ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრების ყველა ასპექტი - საშინაო საქმე, შაბათ-კვირის დასვენება, კარიერა, სხვებთან ურთიერთობა - შეიძლება ნაყოფიერად ან არაპროდუქტიულად ვიფიქროთ. იმავე ხაფანგებში ვარდებით, ჭურჭლის რეცხვას ვაპირებთ თუ ქორწინებასა თუ განქორწინებაზე ვფიქრობთ. განსხვავება მდგომარეობს არა ჩვენს აზრების საგანში, არამედ საგნის მიდგომაში. თუ ამ ხაფანგებს თუნდაც მოვიშორებთ, აღმოვაჩენთ, რომ ყველა პრობლემა ერთდროულად ნაკლებად რთულია.” დაე, ეს ციტატა წიგნიდან "გონებრივი ხაფანგები" დაეხმაროს საკუთარი ცხოვრების ახალი მიდგომის ფორმულირებაში, საიდანაც უსარგებლო ბრძანებები, დამოკიდებულებები და ცრუ პრიორიტეტები თანდათან გაქრება.
