საკმაოდ ბევრ ადამიანს აქვს ცუდი ჩვევა, რომ მუდმივად ადარებს საკუთარ თავს სხვებს. მიღწევებისა და წარუმატებლობის, გარეგნობის, ხასიათის, ფინანსური სიმდიდრის, ნიჭისა და, საერთოდ, მთელი ცხოვრების შედარება შეიძლება. და ყველა ადამიანი, ვინც ასეთ ჩვევას განიცდის, არ აცნობიერებს, რომ საკუთარი თავის მუდმივი შედარება სხვისთან თითქმის ვერასდროს ახერხებს რაიმე კარგისკენ.
უკიდურესად იშვიათ შემთხვევებში, საკუთარი თავის სხვა ადამიანთან შედარების ტენდენციამ შეიძლება დადებითი შედეგები გამოიწვიოს. ზოგიერთი ადამიანისთვის ეს ჩვევა არის გზა, რომ მოტივაცია გაუწიოთ წინსვლას, განვითარდეს და მიაღწიოთ გარკვეულ მიზნებს, შეიტანოთ გარკვეული ცვლილებები თქვენს ცხოვრებაში. ამასთან, უმეტეს შემთხვევაში, საკუთარი თავის ურთიერთობა სხვა ადამიანთან იწვევს ნეგატიურ შედეგებს. უფრო მეტიც, ისინი ყოველთვის არ ხვდებიან სათანადო ზომით.
რატომ არის ცუდი შედარება? ასეთი ჩვევის მთავარი პრობლემა ის არის, რომ მას არ შეუძლია მიაღწიოს ადამიანს რაიმე მიღწევებისკენ, არამედ, პირიქით, აიძულოს ის გაჩერდეს ერთ ადგილას. როდესაც ადამიანი თავს ადარებს სხვა ადამიანებს, ყველაზე ხშირად ის ხაზს უსვამს იმას, რომ სხვა ადამიანი არის წარმატებული, ლამაზი და პოპულარული, რაც არ შეიძლება თქვა საკუთარ თავზე. თანდათანობით, ამან შეიძლება გამოიწვიოს მუდმივი შინაგანი სტრესი, აღზარდოს უსარგებლო კომპლექსები და შიშები და მნიშვნელოვნად შეაფასოს თვითშეფასება.
თქვენი მიღწევებისა და წარმატებების რეგულარულად შედარების ჩვევამ სხვა ადამიანების მიღწევებსა და წარმატებებთან შეიძლება გამოიწვიოს შინაგანი ძალების დაქვეითება, მოტივაციის გადაჭარბებული შემცირება. ფსიქოლოგები დარწმუნებულები არიან, რომ სხვების შედარების ტენდენცია აუცილებლად იწვევს რეგრესს, თვითგანვითარების ნაკლებობას.
ბუნებრივად შეშფოთებული, შთამბეჭდავი, დაუცველი და ძალიან ემოციური ადამიანებისთვის ასეთი მავნე ჩვევა ფაქტიურად კატასტროფად შეიძლება იქცეს. შედარების ტენდენციამ შეიძლება საფუძველი ჩაუყაროს ნევროზების, შფოთვითი აშლილობის განვითარებას, გამოიწვიოს აპათია ან თუნდაც გამოიწვიოს ხანგრძლივი დეპრესია. როგორც წესი, თითქმის შეუძლებელია ასეთი მდგომარეობებიდან თავისით გასვლა.
ასევე საზიანოა საკუთარი თავის შედარება იმ მიზეზით, რომ ასეთი ტენდენცია შინაგან კრიტიკოსს განსაკუთრებული უფლებამოსილებით სარგებლობს. მუდმივი შედარების ფონზე, თვითდანაშაულის, თვითმმართველობის flagellation იწყება განვითარება. ადამიანი წყვეტს ადეკვატურად შეაფასოს საკუთარი თავი, ცხოვრება, ნიჭი, წარმატება, მიღწევები. წყვეტს თავისთვის ნორმალური მიზნების დასახვას. დროთა განმავლობაში ცნობიერებისგან თრგუნავს აზრს, რომ ადამიანი იმსახურებს შესანიშნავ ცხოვრებას, რომ მას სურს და შეუძლია განავითაროს თავისი უნარები და შექმნას ნორმალური კარიერა. როგორც წესი, ამ შტატში ადამიანები უარყოფენ აზრს, რომ ცხოვრება ისეა მოწყობილი, რომ ვინმე ყოველთვის იქნება მაღლა, ერთი ნაბიჯით წინ. ისინი იწყებენ მთლიანი სამყაროს აღქმას - საკუთარი თავის ჩათვლით - მხოლოდ პირქუშ, სავალალო შუქზე.
შედარებამ შეიძლება ადვილად გაანადგუროს ნებისმიერი ნიჭი. მონდომებულ მხატვარს, რომელსაც მსგავსი ჩვევა აქვს, ძალიან სწრაფად შეუძლია უარი თქვას ნახატზე, შედარება უკვე ჩამოყალიბებულ ილუსტრატორებთან და მხატვრებთან.
სიტუაციამ, როდესაც მშობლები მუდმივად ადარებენ თავიანთ შვილს ვინმეს და თავად ბავშვი ნეგატიურად გამოიყურება, შეიძლება გამოიწვიოს ის ფაქტი, რომ ბავშვი ხდება პასიური, გაყვანილი. ზრდასრულ ასაკში ასეთი ადამიანი შეიძლება განსხვავდებოდეს დამოკიდებულებით, გადაუწყვეტლობით, საკუთარი აზრის დაცვის შეუძლებლობით. ის ყოველთვის მიმართავს სხვა ადამიანებს, შეამჩნევს იმას, რასაც ისინი უკეთესად აკეთებენ. გარდა ამისა, მუდმივმა შედარებამ შეიძლება გამოიწვიოს ბავშვში გაჭიანურების გაზრდილი ტენდენცია.
ფსიქოლოგები იცავენ აზრს, რომ საკუთარი თავის მუდმივი შედარება სხვა ადამიანებთან ბლოკავს შინაგანი ენერგიის წარმოებას.და მის გარეშე შეუძლებელია ნორმალურად განვითარება და ცხოვრებაში წარმატებული ყოფნა. ეს ენერგია ჩვეულებრივ აწვება ინტერესს, ახლისკენ სწრაფვას, რაღაცის მიღწევის სურვილს. ასეთი ადამიანის სიცოცხლე მოსაწყენი, მოსაწყენი, ნაცრისფერი ხდება. თვითონ ადამიანი ძლიერდება იმ აზრში, რომ იგი წარუმატებელია, გაუგებარია, რატომ მოვიდა ის საერთოდ ამ სამყაროში.
