ბულინგი ნიშნავს ინდივიდზე ბულინგს, როგორც ერთი ადამიანის, ასევე ჯგუფის მიერ. ფიზიკური ან ფსიქიკური ძალადობა ხდება ინდივიდზე.
ბულინგი ყველაზე ხშირად გვხვდება საგანმანათლებლო დაწესებულებებში. ბავშვები ირჩევენ მსხვერპლს და ამცირებენ მას, რითაც ცდილობენ დამალონ საკუთარი ნაკლოვანებები. ძალზე ძნელია და ზოგჯერ თითქმის შეუძლებელიც, მოსწავლესა და კლასს შორის არსებული კონფლიქტის მოგვარება. ამიტომ პრევენცია დაწყებითი კლასებიდან უნდა დაიწყოს.
მნიშვნელოვანი კომპონენტია კლასში ხელსაყრელი ფსიქოლოგიური კლიმატის შექმნა. მშობლებმა და მასწავლებლებმა უნდა მიიღონ მონაწილეობა ბავშვების შეკრებაში. ბავშვებს უნდა შეეძლოთ ერთმანეთთან ურთიერთობა. ჩვეულებრივ, ასეთი ურთიერთქმედება ხორციელდება სხვადასხვა კლუბების, წრეების, სპორტის, კულტურისა და ჰობისკენ მიმართული ღონისძიებებით.
ფსიქოლოგებმა და სოციალურმა პედაგოგებმა ყურადღება უნდა მიაქციონ არა მხოლოდ პრობლემურ ბავშვებს. ხშირად, ერთი შეხედვით მშვიდი, მორცხვი ბავშვები საჭიროებენ დიაგნოსტიკას. ფსიქოლოგის მთავარი ამოცანაა ასეთი მოსწავლეების პიროვნების განვითარება, მათი თვითშეფასების ამაღლება, რათა მათ მომავალში საკუთარი თავისთვის დადგეს.
შემდეგი ნაბიჯი არის საუბრების, თამაშებისა და ტრენინგების ჩატარება, კონფლიქტის არაძალადობრივი მოგვარებისკენ. მოსწავლეებმა უნდა ისწავლონ იმის გაგება, რომ უმჯობესია კომპრომისის პოვნა, ვიდრე მუშტებით პრობლემების გადაჭრა.
დასკვნითი ნაბიჯი არის მაკორექტირებელი მუშაობა იმ მოსწავლეებთან, რომლებიც ადრეული ასაკიდანვე აჩვენებენ თავს აგრესორს, ჩხუბის გამომწვევს. უპირველეს ყოვლისა, ასეთ ბავშვებთან საჭიროა რთული სამუშაო, ანუ სკოლისა და ოჯახის გავლენა. აუცილებელია ბავშვისთვის მიუღებელი ქცევის ჩარჩოს ჩამოყალიბება, მაგრამ ამავე დროს აუცილებელია დავიწყება, რომ ყველაზე პრობლემურ ბავშვსაც კი სჭირდება სიყვარული და პატივისცემა.
