თანამედროვე საზოგადოებაში მრავალი ფსიქოლოგიური პრობლემაა, რომლებიც უკავშირდება ხალხის ერთმანეთისადმი ნდობას. ამ პრობლემების ტოლფასი შეიძლება დაიწყოს სხვა გლობალურ კატასტროფებთან, ვინაიდან ისინი ამა თუ იმ ხარისხით აისახებიან დედამიწის ყველა მკვიდრზე.
ხალხს შორის ნდობის ნაკლებობა არა მხოლოდ თითოეულ ინდივიდზე აისახება, არამედ გავლენას ახდენს საზოგადოებაზე და მის მთლიანობაზე. უნდობლობა თავს იჩენს არა მხოლოდ პიროვნულ ურთიერთობებში, არამედ პოლიტიკურ ასპექტებშიც. თანამედროვე ადამიანებს შეუძლიათ ადვილად მოატყუონ ან შეცვალონ ერთმანეთი საკუთარი სარგებლისთვის. გამოქვეყნებულია წიგნებიც, სადაც აღწერილია ხალხის მანიპულირების ტექნიკა. პროპაგანდა და სიცრუის სიცრუე ხალხის ცხოვრებაში რეალური პრობლემაა.
დღეს მხოლოდ მეგობრებსა და ნათესავებს ენდობით. მაგრამ ასეთი მჭიდრო კავშირიც კი არ იძლევა სიცრუის არარსებობას და ღალატს. შემდეგ კი ადამიანი, რომელიც წყვეტს ყველას ნდობას, განადგურებულია ადექვატური აღქმა სიკეთისა და ბოროტების შესახებ. ის არავის ენდობა საკუთარი თავის გარდა, იცავს თავს ხალხისგან და თვითონაც შეუძლია დაიწყოს დანაშაული.
არსებობენ ადამიანები, რომლებიც თანდაყოლილი არიან ცხოვრებისადმი კეთილგანწყობილებით. ესეც პრობლემაა, რადგან მოტყუების ეშინიათ, გრძნობებს მუდმივად იკავებენ. ამ ადამიანებს არ აქვთ ჰარმონიული ურთიერთობა ოჯახში და სამსახურში. ისინი არავისთან ურთიერთობაში არ არიან, არავის ენდობიან. ამის მოგვარება აღარ შეიძლება და, ამრიგად, საზოგადოება იშლება.
იმისთვის, რომ ადამიანი საზოგადოების სრულფასოვან წევრად გაიზარდოს, საჭიროა ბავშვობიდან მასში სიკეთე გავაუმჯობესოთ, ვასწავლოთ სიყვარული და თანაგრძნობა. სახლში ატმოსფერო, სადაც ბავშვი იზრდება, უნდა იყოს ხელსაყრელი. მაშინ ადამიანს მომავალში შიში და დაუსაბუთებელი კომპლექსები არ ექნება. მაგრამ ოჯახში კომფორტული ატმოსფეროს შექმნა ადვილი არ არის, რადგან ბევრ ოჯახში ჩხუბი და საყვედური საკმაოდ ხშირად ხდება. ასეთ პირობებში ბავშვები იზრდებიან მოზიდულები, უნდობლები, არ იციან როგორ გამოხატონ გრძნობები, ვერ შექმნიან ბედნიერ ოჯახს.
ბევრ ქვეყანაში უნდობლობა პოლიტიკურ ასპარეზზეც გადადის. ხალხი არ ენდობა სახელმწიფოს, პოლიტიკოსებს, საზოგადოებას. თითოეული ადამიანი მხოლოდ საკუთარ თავს ეყრდნობა და უარს ამბობს სხვების დახმარებაზე. ასე იშლება სისტემა, მაგრამ ადამიანი სოციალური არსებაა.
უნდობლობა თანამედროვე სამყაროს ნამდვილი დაავადებაა, რომელიც ყველასა და ყველას შველის. და ამის სამკურნალო საშუალება არ არსებობს. თუ თითოეულმა ადამიანმა არ ისწავლა მოყვასის ნდობა, სხვების მაგალითს მისცემს. თქვენ სხვებს უნდა დაეხმაროთ, შემდეგ კი ისინიც გამოდგებიან. ნდობა არის ძალიან მყიფე რამ, რისი დაკარგვაც მყისიერად შეიძლება. მაგრამ მის გარეშე კაცობრიობა დაიკარგება.
