არსებობენ ადამიანები, რომელთა შესახებაც ამბობენ:”ეს ნერვების ნამდვილი შეკვრაა!” ისინი არაადეკვატურად, აგრესიულად, ზოგჯერ უხეშობის ან ისტერიკის ზღვარზე რეაგირებენ ყოველგვარ წარუმატებლობაზე, ყველაზე ზომიერ კრიტიკაზე ან მათ მიმართ ყველაზე დელიკატურ შენიშვნაზე. და თუნდაც ღიად დაგმობის შემთხვევაში, სხვების მკაფიოდ გამოხატული უარყოფითი რეაქცია, ეს შეიძლება შეტევაც კი გახდეს. გასაკვირი არ არის, რომ ასეთ ადამიანებს არ უვითარდებათ ურთიერთობა არც ოჯახში, არც სამსახურში!
აგრესიულ ადამიანებს ხშირად ესმით, რომ მათი ქცევა "საზღვრებს გარეთ" მიდის, ნაჩვენები აგრესია პირველ რიგში ზიანს აყენებს საკუთარ თავს. ისინი თავს ილანძღებიან, აძლევენ სიტყვას, რომ "ხელში აიყვანონ" მათი ემოციები, აკავებენ ნეგატიურ ემოციებს და არაფერი ხდება! Როგორ უნდა იყოს? რა გზით შეგიძლიათ აკონტროლოთ აგრესია?
ღირს სამედიცინო დახმარების აღმოჩენა ნევროლოგისგან. არსებობს ეფექტური თანამედროვე მედიკამენტები, რომლებიც თრგუნავენ აგრესიის გამოვლინებებს, ამცირებენ ნერვულ აგზნებადობას და ამავდროულად თითქმის არ ახდენენ გვერდით მოვლენებს ძილიანობის, რეაქციის დათრგუნვის სახით. ამასთან, ეს არ მოხსნის აგრესიის მიზეზს, არამედ მხოლოდ მის მანიფესტაციებს გაასწორებს.
ამიტომ, ასევე სასურველია შემოწმდეს კვალიფიციური ენდოკრინოლოგის მიერ. აგრესიული, შეუსაბამო საქციელი ხომ ხშირად გამოწვეულია ჰორმონალური დისბალანსით. გახსოვდეთ ყბადაღებული "კრიტიკული დღეები"! ზოგიერთ ქალში ისინი ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით ხდებიან, სწორედ ორგანიზმში ჰორმონების კონცენტრაციის მკვეთრი ზრდის გამო. და თუ ამას გარდა, ენდოკრინული ჯირკვლების ფუნქციები დაქვეითებულია … ასე რომ, სწორედ ეს "ნერვების შეკვრა" გამოჩნდება. ამისათვის საჭიროა სერიოზული მკურნალობა!
ზოგიერთ შემთხვევაში სასურველია ფსიქოლოგის დახმარებას მიმართოთ. აგრესიულობის გამოვლინება ხომ შეიძლება ასოცირდეს არა მხოლოდ ჰორმონალური ფონის დარღვევასთან, არამედ წმინდა ფსიქოლოგიურ პრობლემებთანაც. აგრესიული ხალხი, რაც უნდა უცნაურად ჟღერდეს, ხშირად ძალიან დაუცველი და დაუცველია. ხშირია შემთხვევები, როდესაც ბავშვობაში მათ დაცინვა, დამცირება და ცემა მოუწიათ. და ეს არ დარჩენილა შეუმჩნეველი. მათ მტკიცედ ჩამოაყალიბეს გაძლიერებული დაძაბული, აუტანელი დამოკიდებულება ნებისმიერი უსამართლობის მიმართ. ერთადერთი პრობლემა ის არის, რომ ისინი ცდილობენ დაინახონ ეს უსამართლობა მაშინაც კი, სადაც ის არ არსებობს და, უფრო მეტიც, მიიჩნევენ, რომ ეს პირადად მათ წინააღმდეგ არის მიმართული. ამით აიხსნება მათი სრულიად არაადეკვატური რეაქცია კრიტიკაზე, შენიშვნაზე, შეუთანხმებლობა მათ აზრთან და ა.შ. ასეთ შემთხვევებში არ შეიძლება გაკეთდეს ფსიქოლოგიური კორექციის საკმაოდ ხანგრძლივი კურსის გარეშე.
