გამოთქმა "სულიერი საკვები" უკვე კარგა ხანია გახდა ცნობილი იმ მასშტაბით, რომ ადამიანები ზოგჯერ არ ფიქრობენ იმაზე, თუ რა იმალება ამ კონცეფციის მიღმა და რამდენად მნიშვნელოვანია მისი მიღება. იქნებ არსებობს რაიმე ასაკი ან სხვა ზღვარი, რომლის მიღმაც ქრება ამის საჭიროება?
არ არის საჭირო იმის ახსნა, თუ რა საკვებია ჩვეულებრივი გაგებით. ეს არის ის, რაც კვებავს, აჯერებს და აძლევს ენერგიას ფიზიკური სხეულის ზრდისა და განვითარებისათვის. მის გარეშე სხეული დაიწყებს დასუსტებას, ტკივილს და გახმობას. საკვების გრძელვადიანი უკმარისობა იწვევს სიკვდილს. ეს არის მარტივი ჭეშმარიტებები, რომელთა დამტკიცება არავის სჭირდება. მაგრამ ყველას არ ჰგონია, რომ სულიერი საკვები არანაკლებ ნიშნავს ადამიანის პიროვნებას, ცნობიერებას, გონებრივ განვითარებას.
რისთვის არის სულიერი საკვები?
თუ ადამიანი არ მიიღებს იმას, რაც ამ კონცეფციის ქვეშ იმალება, ის არ ვითარდება, არ იზრდება სულიერად და, საბოლოოდ, დეგრადირდება. ახლა ფართოდ არის ცნობილი შემთხვევები, როდესაც ბავშვები ადრეულ ასაკში, იზოლირებულნი იყვნენ საზოგადოებისგან. საზოგადოებაში დაბრუნებულმა მათმა უმრავლესობამ ვერ შეძლო დაეტოვებინა თანატოლები, არც ინტელექტუალურად და არც ფსიქოლოგიურად. სამწუხაროდ, მაგრამ მშვენიერი ისტორია რ.კიპლინგის მიერ მოთხრობილმა თავის "ჯუნგლების წიგნში" სხვა არაფერია, თუ არა ზღაპარი.
რუდიარდ კიპლინგის ჯუნგლების წიგნი რუსეთში ასევე ცნობილია, როგორც მაუგლი.
ზრდასრული ადამიანიც კი გახდეს ადამიანი, რომელსაც მოკლებულია სულიერი საკვები, ამის ძალიან საჭიროება, მისი პირადი თვისებებით მნიშვნელოვნად ჩამოუვარდება მას, ვინც სულიერ განვითარებაში არ ჩერდება. ადამიანი, რომლის მოთხოვნილებები შემცირებულია ფორმულაზე "მოიხმარე და გამრავლდი", არ განსხვავდება პრიმატისგან.
ბევრს ახსოვს ფრაზა ახალი აღთქმიდან: "ნეტარ იყვნენ სულით ღარიბები, რადგან მათია ცათა სასუფეველი", მაგრამ ყველას არ ესმის მისი მნიშვნელობა. ალექსეი პავლოვსკი საინტერესო ინტერპრეტაციას იძლევა თავის წიგნში "ღამე გეთსიმანიის ბაღში".
წიგნში მოცემულია ძველი და ახალი აღთქმის ყველაზე ცნობილი საგნების ორიგინალური ინტერპრეტაციები.
"სულით მათხოვრები" არიან ისინი, ვისაც სული მშიერია; მოითხოვს საკვებს. და სულისთვის, ბუნებრივია, მხოლოდ სულიერი საკვებია შესაფერისი. სწორედ ამ ხალხს გრძნობს სულიერად ზრდის საჭიროებას, მუდმივად ცდილობს საკუთარი განვითარებისკენ და შეუძლია სულის ჭეშმარიტ სიმაღლეებზე ასვლა.
რა შეიძლება ჩაითვალოს სულიერ საკვებად
ჩვეულებრივია ამ კონცეფციის მოხსენიება, როგორც კულტურისა და ხელოვნების მიღწევები, რაც კაცობრიობამ დააგროვა არსებობის მთელი ისტორიის განმავლობაში. და ეს მართალია. მაგრამ ასეთი განმარტება არ იქნება სრულყოფილი.
სულიერი საკვები არის ის, რაც საშუალებას აძლევს ადამიანს გაზარდოს თავისი პირადი, კულტურული, მორალური პოტენციალი. ეს არ არის მხოლოდ ლიტერატურა, მუსიკა, მეცნიერება და ადამიანის კულტურის სხვა მიღწევები.
უპირველეს ყოვლისა, ეს არის თავად ადამიანის სულიერი გამოცდილება, რომლის პრიზმით ის აღიქვამს ცივილიზაციის ყველა მიღწევას. მისი შთაბეჭდილებები, მოსაზრებები და გამოცდილება კულტურული ღირებულებების აღქმის წინაპირობაა. და, რა თქმა უნდა, მისი პირადი შემოქმედება ერთ – ერთ წამყვან როლს ასრულებს სულიერ განვითარებაში. ქმნის თუ არა ის ლიტერატურულ ნაწარმოებს, ან უბრალოდ ამარაგებს საზაფხულო კოტეჯს, არც ისე მნიშვნელოვანია. ნებისმიერ შემთხვევაში, ეს არის შემოქმედებითი მოქმედება, თუმცა განსხვავებული მასშტაბის. შემოქმედებაში კი ადამიანს, რომელსაც გამოხატავს საკუთარ თავს, შეუძლია უკეთ გაიგოს მისი არსი, მის გარშემო არსებული სამყარო და ხალხი. ეს ხდება ადრეული ბავშვობიდან, სანამ სიცოცხლე არ გაგრძელდება.
