უხსოვარი დროიდან ადამიანები საკუთარ თავს უსვამენ კითხვას: "როგორ ვიყოთ ბედნიერები?" დღეს შევეცდებით ოდნავ გავიგოთ, როგორ ყალიბდება ბედნიერება.
არსებობს ასეთი კონცეფცია - "ზოგადი პროგრამა". ეს არის ეგრეთ წოდებული გლობალური ზღაპარი, რომელიც ადამიანის თავში ვითარდება. და ეს ზღაპარი ძალიან ხშირად წინასწარ განსაზღვრავს ყველაფერს, რაც ადამიანს ემართება. ეს ზღაპარი ჩამოყალიბებას ბავშვობიდან, ეშმაკურად იწყებს. შემდეგ ის იძენს ახალ დეტალებს. შემდეგ ადამიანი ამას თავად ასწორებს. ეს შეიძლება რადიკალურად შეიცვალოს, მაგრამ ვინმე საერთოდ არ ცვლის მას, უფრო მეტად ეგუება ამ ზღაპარს.
შეიძლება ძალიან კარგად გსმენიათ ამ "ზოგადი ზღაპრის" ზოგიერთი პარამეტრის შესახებ. მაგალითად, ზღაპარი "იღბლიანი". ადამიანს ზღაპარი "იღბლიანი" არაფერი აქვს საოცარი. ხშირად მას არ გააჩნია კონკრეტული თვისებები ან რაიმე სახის გენიალური შესაძლებლობები. უბრალოდ ჩვეულებრივი ადამიანი, ზოგჯერ ჩვეულებრივი ადამიანი, განსაკუთრებული ნიჭი არ არის. მაგრამ იღბლიანი ხარ! რატომ? Როგორ?
თავად მას ნამდვილად არ შეუძლია ახსნას, იწინასწარმეტყველოს, თუ როგორ მოხდება ეს ყველაფერი, მაგრამ ამავე დროს, სადაც სხვები შედიან გუბეში, ის აუცილებლად გაიყვანს ზუსტად მისთვის საჭირო ბილეთებს. გასაუბრებაზე მოვედი - ყველას არ წაიყვანეს, მაგრამ წაიყვანეს. Რატომ არის, რომ?
ის მუშაობს, როგორც თვითსრულებადი წინასწარმეტყველება. ადამიანს სჯერა, რომ ასე იქნება - და მართლაც ყველაფერი ისე ხდება. გარედან ჩანს, რომ მას უბრალოდ გაუმართლა, ყველაფერი თავისთავად გამოდის.
"დამარცხებული" - ასე რომ თქვენ შეგიძლიათ უწოდოთ ადამიანს სხვა ზოგადი პროგრამით "უბედურება". გახსოვთ ფილმი "უიღბლო", რომელშიც მონაწილეობს ჟერარ დეპარდიე? დეპარდიე იღბლიანს თამაშობდა და პიერ რიჩარდი იყო უიღბლო, რომელსაც მუდმივად ჰქონდა გარკვეული სახის ჩავარდნები. ხიდზე წამოჯდა - ხიდი წავიდა. იქ რაღაც გავაკეთე - ფეხსაცმელი დავკარგე. ეს მხოლოდ ზოგადი პროგრამის "უბედურება" -ს ილუსტრაციაა.
ეს პროგრამები მეტწილად განსაზღვრავს ადამიანის ბედს - იგრძნობს ადამიანი თავს ბედნიერად თუ უბედურად ცხოვრებაში.
Როგორ მუშაობს?
სამწუხაროა ამის გაცნობიერება, მაგრამ ჩვენი დასავლური კულტურის თანდაყოლილი მთავარი პროგრამაა "მინუს-ნულოვანი" (ტიპიურია "წაგებულებისთვის"). თუ ასეთი ზოგადი პროგრამის მქონე ადამიანებს რამე აკლიათ ან რამე დაკარგეს, როგორც წესი, აქტიურად განიცდიან მას მინუსთან, ე.ი. განიცდიან ნეგატიურ ემოციებს. მე ერთოთახიანი ბინა მაქვს, მაგრამ სამ ოთახიანი ბინა მინდა - ჩვენ ვიტანჯებით. ან მანქანა გაფუჭდა, დაკარგა საფულე - საერთოდ სამყაროს დასასრული.
ამასთან ერთად, რომ ასეთი ადამიანები უარყოფითად განიცდიან დანაკარგებს ან დეფიციტს, ისინი გულგრილები არიან, თანაბრად და საკმაოდ მშვიდად, რაც აქვთ. "რაც არ გვაქვს, ჩვენ არ ვინახავთ, ტირილით დაკარგული გვაქვს" - ეს ანდაზა ასეთ ადამიანებზეა.
სხვათა შორის, თითქმის ბევრ ადამიანს აქვს მარჯვენა ხელი. და კიდევ მარცხენა! გულწრფელად უპასუხეთ, დილით ხშირად მაღლა იწევს ხოლმე, რადგან ორივე ხელი გაქვთ? დეილ კარნეგიმ თავის წიგნში დაწერა იმის შესახებ, თუ როგორ დადიოდა და იტანჯებოდა ის ფაქტი, რომ ჩექმებმა ფეხები ააფართხალა. მან განიცადა მანამ, სანამ ფეხქვეშ კაცი არ დაინახა. გრძნობდა სირცხვილს - მიხვდა, რომ რაღაც ჰქონდა გასაწმენდად! რა ბედნიერი იყო ის!
ხშირად არ გვახსოვს, რომ ხელები გვაქვს. ზოგჯერ ციმციმებია - ჰურა, ხელებია! მაგრამ აქ არის მოსმენა, სუნი, შეხება და ა.შ. თუ ერთი წუთით წარმოვიდგენთ, რომ რამე დავკარგეთ, მაგალითად, ფეხი - რამდენს მიიღებთ მის დასაბრუნებლად? ბევრს ვფიქრობ. შესაძლოა, მთელი ქონება გვაქვს. ქონების შეძენა ხომ შეიძლება, მაგრამ ფეხის უკანა შეკერვა არ შეიძლება. ჩვენ ერთხელ - და სასწაულებს - ფეხი გვაქვს! სამწუხაროდ, ყველას არ აქვს ასე ბედნიერი ფეხის არსებობა, შედარებით თუ როგორ ჰქონდათ მათ შეკერილი ფეხი. პარადოქსი.
ყველაზე სამწუხარო ის არის, რომ ძნელია მინუს-ნულოვანი პროგრამის მქონე ადამიანის ბედნიერება.
წარმოიდგინეთ, რომ ადამიანს მიანიჭეთ მთელი სიმდიდრე, აუსრულეთ ყველა მისი სურვილი და წარმოადგინეთ ყველაფერი, რაზეც ოცნებობდა.ხანმოკლე სიხარულის შემდეგ, ის სწრაფად შეეჩვევა მას და დაიწყებს მისთვის თავისებურად მიჩნევას. შემდეგ კი ის საერთოდ დაიწყებს უარყოფითი მხარეების ძიებას: თქვენ უნდა გადაიხადოთ გადასახადები და ჩემი იახტა არ არის ყველაზე დიდი და აუზიც ძალიან მცირეა. და რაც არ უნდა აჩუქოთ, ის უკმაყოფილო იქნება ყველაფრით. ეს არის უბედურება ასეთ ადამიანთან - ის ვერ იქნება ბედნიერი განსაზღვრებით.
არსებობს კიდევ ერთი Zero-Plus პარამეტრი. ეს უფრო მეტად დამახასიათებელია აღმოსავლური მენტალიტეტის მქონე ადამიანებისთვის. ისინი, პირველისგან განსხვავებით, აღიქვამენ პრობლემებს ნულოვანი ნიშნით, ე.ი. მშვიდი, ნეიტრალური, როგორც ფაქტი. თუ რამე მოხდა - ის უბრალოდ გამოსწორებას საჭიროებს, უბრალოდ უნდა გაკეთდეს, რა არის სინამდვილეში, რაზეც უნდა წუხდეს.
მე და ჩემს კოლეგებს დღემდე ახსოვთ ცუნამი ტაილანდში. გახსოვს? ასობით ათასი ადამიანი დაიკარგა, ეს ძალიან დიდი უბედურება იყო. ჩვენი საგანგებო სიტუაციების სამინისტრო და ფსიქოლოგები იქ იყვნენ წასულები. ასე რომ, ჩვენს ფსიქოლოგებს დახმარება სჭირდებოდათ იქ. მათ არ იცოდნენ რა უნდა ქნათ. მოდის ადამიანი, ტაიელი, რომლის ოჯახი გარდაიცვალა, ან მთელი ქონება დაიტბორა. მას ფსიქოლოგები უახლოვდებიან და ეუბნებიან - კარგი, მოდი ვიმუშაოთ, მწუხარება გაქვსო. ტაილანდელი პასუხობს - ვაი? მომეცი ექსკავატორი - უნდა გამოვწმინდე ბლოკადა. ფსიქოლოგები ეუბნებიან მას - ნუ, ნუ შეიკავებთ მწუხარებას. ტაილანდელებს არ ესმით - რას ლაპარაკობთ? იქნება ექსკავატორი? ზოგადად, ფსიქოლოგები მხრებს იჩეჩენ. ისინი ამბობენ - ჩვენ არ გვესმის, მაგრამ რით ვიმუშაოთ? ტაილანდელებს განსხვავებული აზროვნება აქვთ. პრობლემა არსებობს - უნდა მოვაგვაროთ. ტირილის მნიშვნელობა? ამავე დროს, ისინი ძალიან ხშირად უხარიან რაიმე მიზეზით და საკმაოდ სასტიკად. წარმოიდგინეთ ადამიანი, რომელიც დილით იღვიძებს და ამბობს: „მადლობა ღმერთს! დილა დადგა! გამარჯობა Sunshine”. ჩვენ რუსეთში ასეთ მეგობრებს ვუწოდებთ. წარმოიდგინეთ, რომ ის არ სვამდა, მაგრამ ის მხოლოდ მზეს უხარია.
თუ ორი განსხვავებული ზოგადი პროგრამის მქონე ადამიანი თანაბარ პირობებში იწყებს ბიზნესს, მაშინ "მინუს-ნულოვანი" ადამიანი ნაკლებად მიაღწევს მაღალ შედეგებს. გამოიცანით რატომ? იმის გამო, რომ ბიზნესში ყველანაირი სიურპრიზია, არსებობს არასტანდარტული სიტუაციები, რომელთა მოგვარებაც აუცილებელია. ადამიანი "მინუს-ნულოვანი" ბევრს და რთულად განიცდის და ამ ორმოდან გასვლას დიდი დრო სჭირდება.
და შეეცადეთ ადამიანს ზოგადი პროგრამით "ნულოვანი პლუსით" წაართვათ რამე. მაშინაც კი, თუ ყველაფერი დაწვა, წაიყვანეს, დააპატიმრეს და ხელები მოაჭრეს, ის იფიქრებს: კარგი, ფეხები მაქვს, ცხოვრებას ვაგრძელებ, გამარჯობა, ძვირფასო!
ვიღაცას, რომელსაც აქვს ხელები და ფეხები, საკუთარ თავს ინვალიდად აქცევს და ცხოვრებაში არაფერს აკეთებს. სხვები, ფიზიკურად შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე, საინტერესო, სრულყოფილი, აქტიური ცხოვრებით ცხოვრობენ. "ნულოვანი პლუსის" პიროვნების - ნიკ ვუიჩიჩის შესანიშნავი მაგალითი - ხელებისა და ფეხების გარეშე, მაგრამ თავს სრულფასოვნად გრძნობს თავს! მას ჰყავს შესანიშნავი ცოლი, დაიბადა მისი ვაჟი, ის პლანეტის ერთ-ერთი ყველაზე მდიდარი ადამიანია. მან თავისთვის მოაწყო ასისტენტთა გუნდი, მოგზაურობს მთელ მსოფლიოში და შთააგონებს ხალხს ბედნიერად იცხოვრონ, ისიამოვნონ ცხოვრებით. ნიკ ვუიჩიჩი ამბობს: ინვალიდი? და რა არის ეს - ინვალიდი? თქვენ შეგიძლიათ გააკეთოთ რამე - გააკეთეთ ეს და ყველაფერი კარგად იქნება! სანამ თავი სხეულზეა დამაგრებული, ყველაფერი რეალურია!
ასეთ ადამიანებს ყოველთვის ყველაფერი წესრიგში ექნებათ, როგორც ბედნიერებით, ასევე ბიზნესით.
მეგობრებო, ამ პარამეტრებიდან რომელი აირჩევთ თქვენთვის?
