რამდენიმე ადამიანი ფიქრობს ამის შესახებ, მაგრამ ყველას აქვს საკუთარი პირადი სივრცე. ცხოველს თავისი აქვს, მაგრამ ადამიანს თავისი აქვს და ყველას განსხვავებული აქვს. ხალხს აქვს საკუთარი ნივთები და ინტერესები, ბევრი ცხოველი თავის გარშემო გარკვეულ საჰაერო სივრცეს პირად სივრცეს აღიქვამს. ბევრი ადამიანი აბნევს პირად ადგილს პირადი ცხოვრების კატეგორიასთან და ეს ასე არ არის.
პირადი ტერიტორია, როგორც ადამიანებში, ასევე ცხოველებში ფართოვდება ან იკუმშება გარემოებების გათვალისწინებით. ცხოველებში, პირად სივრცედ შეიძლება ჩაითვალოს 50 კილომეტრის ან უფრო მეტი რადიუსის მქონე ტერიტორია. ადამიანებში, პირადი სივრცე დამოკიდებულია იმაზე, თუ სად ცხოვრობენ, მაგრამ იგივე ცხოველებისათვის, პირადი სივრცის კონცეფცია დამოკიდებულია მათ ჰაბიტატზე, რომლებიც ცხოვრობენ ზოოპარკებში, როგორც მთლიანი ჯგუფი, ისინი მიიჩნევენ, რომ მათ გარშემო მხოლოდ რამდენიმე მეტრია პერსონალური სივრცე, რაც აიხსნება მაღალი ხალხმრავლობით. ანუ, ადამიანებში, პირადი სივრცე გარკვეულწილად განისაზღვრება ეროვნებით, ცხოველებში - მათი საცხოვრებელი ზონიდან.
პირადი სივრცის მოთხოვნილება ყველასთვის აუცილებელია, ისევე როგორც კომუნიკაციის, ყურადღებისა და სიყვარულის. ვიღაცას ვიწრო საჭიროება აქვს, ვიღაცას უფრო ფართო. იაპონელები ხალხმრავლობას სჩვევიათ, სხვები კი უფრო ფართოობას. ციხეებში ადამიანებს უფრო მეტი სივრცული საჭიროება აქვთ, ვიდრე ჩვენ უმეტესობას. რადგან მათ, ცხოველების მსგავსად, მუდმივად უნდა დაიცვან საკუთარი სივრცე. აღსანიშნავია, რომ პირადი სივრცე, ისევე როგორც საკომუნიკაციო მანძილი, პირდაპირ დამოკიდებულია ადამიანის პირად შფოთვაზე. დამშვიდებას ახდენს მარტოობა, რომლის დროსაც არავინ შეიჭრება პატიმრის პირად ტერიტორიაზე.
ამრიგად, ცხადი ხდება, რომ პირადი სივრცე აუცილებელია როგორც ადამიანებისთვის, ასევე ცხოველებისთვის ინდივიდუალურობის შესანარჩუნებლად. რა თქმა უნდა, აუცილებელია პირადი სივრცის ბარიერის გადალახვა, მაგრამ უმჯობესია ამის გაკეთება თანდათანობით, უვნებლად, დადებითად. ისე, რომ ეს სტრესს არ მოუტანს ცხოველს ან ადამიანს და ამ მომენტში უსაფრთხოების გრძნობა რჩება.
